MUTLU KASABANIN ARKA BAHÇESİ

Küçük kasabanın büyük insanları olur diye düşündü posta kutusuna bakarken..Yoksa bu bok çukuru nasıl oluşabilirdi..

Bugün en sevdiği paraşütünü takmış ve kuru temizlemeden yeni alınmış kıyafetleri ilk iş gününe yeni başlamıştı..

Kim posta kutusuna kesik köpek başı koyardı ki ?? Kokudan da tahmin edileceği üzere  bir kaç günden beri burada olmalıydı..

Tüy ve kan yumağına bakarak geçirdiği sürede  ,  midesinde sabahtan bu yana misafiri olan omleti , kaldırımı süslemek için kullanıp kullanmaması konusunda düşünmeye başlamıştı ki  kendisini izleyen bir çift  sorgulayan göz güneşle birleşince tanrının sorgu odasın da gibi hissetti..

Bana gelen herhangi bir şey var mı ?? diye sordu gözlerin sahibi..

Adanın kuzey kısmı kaçıklarla doluydu sanki..

I

YAĞMURLU BİR GÜN

   

      Buruşmuş kağıt parçasının içerisindeki harflerin oluşturduğu kombinasyonların anlamlı bir bütünü , zihni tarafından özümseniyordu. Bir kaç saat öncesine kadar güneşin aydınlattığı gökyüzü Yada Taşı kullanan bir şaman tarafından griye dönüştürülmüş olmalıydı ki gökyüzünden düşen bir damla, kağıt üzerindeki en gerçek ve soğuk kelimeyi seçmişti.Ölüm..Bu kelime aslında cümle öbeklerinden oluşan  karmaşanın kaosuna düzen getiriyordu.Babasının ölümünün bildirildiği bu kağıt acaba hangi ağaçtan yapılmıştı..Ağaç  öldüğünde onun yakınlarına haber verilmiş miydi ? Yada yakınları var mıydı ? Zihin jimnastiğine kısa bir mola verip gerçekleri solumak zorunda olduğunu düşündü..Babasının yüzünü bile hatırlamıyorken ölüm fikrine alışmak , ölüm haberi sunan bir spikerin  verdiği yapay bir vicdan mimiğinden farklı değildi.Saatine baktı ve düşünceleri tek noktaya kanalize etti.Sıradan bir perşembe ve yüklediğimiz gereksiz anlamlar diye düşünüp randevusuna yetişmek için yağan yağmur gibi  adımlarını hızlandırdı...

   ...........................................................................................................